Ze vond de weg terug naar haarzelf 💫

Toen Anne vijf jaar oud was, bestond haar wereld uit pure emoties. Verdriet liet haar tranen stromen zonder schaamte, boosheid maakte haar stampend en driftig en vreugde rolde als een klaterende lach over haar lippen.

Haar emoties waren helder, eerlijk en ongeremd, zoals alleen een kind dat kan zijn.

Maar de jaren verstreken

en op vijftienjarige leeftijd ontdekte ze dat de wereld niet meer zo simpel was. Haar eerste grote tegenslag kwam toen haar beste vriendin plotseling een andere vriendengroep kreeg en haar achterliet.

De pijn van buitensluiting was nieuw en rauw, maar in plaats van te huilen zoals vroeger, verborg ze haar gevoelens achter een glimlach die niet helemaal echt was.

Later, toen haar ouders haar strenge regels oplegden over uitgaan en vrijheid, voelde ze de frustratie diep vanbinnen, maar in plaats van te stampen, rolde ze alleen maar met haar ogen en liep weg zonder een woord.

De wereld leerde haar om haar emoties te verbergen.

Anne werd inmiddels 30 jaar

een volwassen vrouw met een goede baan, een liefdevolle partner en twee kinderen die alles voor haar betekenden.

Haar dagen waren gevuld met zorgen, niet voor zichzelf, maar voor anderen. Ze bracht de kinderen naar school, rende van vergaderingen naar huishouden, probeerde een goede vriendin en dochter te zijn en terwijl ze alle ballen hoog hield, besefte ze dat er één bal ontbrak: die van haarzelf.

Uiteindelijk maakte ze weer ‘even echte’ verbinding met zichzelf en voelde ze een golf van verdriet. Niet om een specifieke reden, maar omdat ze besefte hoe ver ze verwijderd was van het meisje dat ze ooit was.

Geen tranen meer die ongeremd stroomden, geen stampende voeten bij frustratie en ook geen uitbundige lach meer die zomaar uit haar buik opborrelde. Wat er nog was, was vooral een diepe vermoeidheid.

En toen, als een fluistering in haar hart, drong een gedachte tot haar door: Ik ben er nog. Ik ben hier ergens nog.

Dus begon ze opnieuw. Langzaam, voorzichtig.

Ze nam tijd voor zichzelf, deed dingen die haar blij maakten en leerde haar emoties opnieuw toe te laten. Ze ontdekte dat ze niet alleen de verzorger hoefde te zijn, maar ook gewoon Anne, het meisje dat nog steeds ergens diep vanbinnen leefde.

En op een dag, zomaar, zonder reden, lachte ze hardop, zoals vroeger, ze schaterde het zelfs uit. En in dat moment wist ze: ze had zichzelf weer gevonden.

Een paar van de dingen die ze deed om zichzelf terug te vinden? Ze ging naar sessies zoals onze Inner Selfcare en Unplugged & Recharge sessies, volgde online lessen en meditaties en startte uiteindelijk, toen ze de smaak te pakken kreeg, een 1:1 traject zoals het Inner Glow traject dat binnenkort start 🌟

Gun jezelf net zo’n mooie reis naar JEZELF 💫 en kom bijvoorbeeld as zaterdag nog naar de Inner Selfcare sessie 😘

Laat het me weten als je meer info wilt over de sessies, academie of het traject.